“Schat, je moet me nu echt in huis houden. Wil je er alsjeblieft voor zorgen dat ik binnen blijf?”
Ik weet nu nog hoe het voelde. Hoe verschrikkelijk het was om die woorden uit te spreken.
Kijkend naar Menno, mijn vriend, en hem vragen om me alsjeblieft in huis te houden.
En wat ik hem niet kon vertellen op dat moment was dat ik dacht: “maar als je me nu niet in huis houdt, dan ga ik naar beneden en pak ik de autosleutels en dan rijd ik mezelf zo tegen een boom aan.”…
Bekijk hier het hele verhaal, of lees hieronder verder…
5 ½ maand daarvoor was ik moeder geworden. Een droom die ik al mijn hele leven had. 25 jaar lang. Want zo oud was ik toen ik mijn eerste zoontje, ons eerste zoontje Jens kreeg.
Een droom die voor mij op dat moment voelde als een nachtmerrie. Want al maandenlang voelde ik me ontzettend slecht.
Maanden lang had ik, zonder dat iemand het ook maar van me wist, elke dag de gedachte om ons kindje iets aan te doen. Om hem uit het raam te gooien. Van de trap te gooien. Een kussen op zijn hoofd te duwen. Gewoon omdat ik het niet meer trok…
Op dat moment werkte ik als psychiatrisch verpleegkundige. Maar zelfs mijn collega’s wisten niet hoe slecht het met me ging.
Ik hielp elke dag mensen die zich net zo slecht voelde als ik, maar ondertussen had ik zo’n sterk masker dat niemand ook maar aan mij kon zien hoe slecht het werkelijk met me ging.
Want ja, ik vertelde wel dat ik niet goed sliep. Dat ik me niet fit voelde. Maar ja, hoort er toch bij als je net moeder bent…
Maar wat ze niet wisten, en wat ik zelf ook niet eens van mezelf wist, tot op het moment dat ik suïcidaal werd… was dat ik eigenlijk al maanden depressief was.
De verpleegkundige die altijd voor iedereen zorgde, behalve eigenlijk voor zichzelf.
De verpleegkundige die anderen hielp om meer zelfvertrouwen te krijgen en ondertussen al jarenlang leefde met de gedachte: Ik ben niet goed genoeg. Ik doe er niet toe. Ik ben niks waard.
Tot na mijn bevalling alles ineens in een soort stroomversnelling naar boven kwam. Tot ik door een nare bevalling, een chronisch tekort aan slaap én slechte zelfzorg na een paar maanden op het punt stond om een eind aan mijn leven te maken. En, erger nog: het eerste jaar niet eens van mijn kindje heb kunnen houden.
Inmiddels ben ik moeder van niet één, maar twee prachtige zoontjes: Jens en Gijs. En kan ik met heel mijn hart zeggen dat ik zielsveel van ze hou.
Inmiddels durf ik met hart en ziel te zeggen dat ik echt, echt, echt, intens gelukkig ben. Dat ik elke dag happy ben. En elke dag mag voelen hoe ontzettend mooi het leven is. Hoe veel ik van mezelf kan houden. En nooit meer de gedachte heb dat ik niet goed genoeg ben.
Maar bovenal: dat ik met intens veel liefde en passie voor anderen kan zorgen. JUIST omdat ik heb geleerd om heel goed voor mezelf te zorgen. En dat is precies wat ik jou ook gun!
OUR BUSINESS IS TO BE HAPPY
– Dalai Lama –
Ok, let’s get real!
Want ja, zo’n verhaal is natuurlijk vét interessant om te lezen (ik kan het weten, het gaat tenslotte over mij 😜), maar in feite zegt het natuurlijk weinig over wie ik écht ben. Dus bij deze wat feitjes over mij op een rij, zodat je net ff íets meer een idee hebt over met wie je te maken hebt 😅.
Ready? Oke, komt ie:
✓ Ik ben opgegroeid in Brabant. Regelmatig hoor je me dan ook dingen zegen als ‘ons mam’, ‘ons pap’ of ‘kei goed’. Tja, je kunt ’t meisje wel uit Brabant halen, maar Brabant niet uit ’t meisje!
✓ Hoe liever ik je vind, hoe botter ik soms ben (en ja mam, dat heb ik van ons pap). Jarenlang heb ik ’t verstopt en beet ik mijn tong bijna af (om iedereen maar te pleasen), maar ik ben van nature nogal recht voor zijn raap. En hoe meer ik me bij je op mijn gemak voel, des te eerlijker je mijn mening te horen krijgt. Niet omdat ik je de les wil lezen, maar juist omdat ik je nóg meer gun.
✓ Achter alle (overigens totaal niet) picture perfect plaatjes ben ook ik gewoon maar een mens🙈.Want ja, ook ik ga regelmatig op mijn bek, ben met momenten flink onzeker, doe dingen die totaal onhandig zijn en schiet met enige regelmaat uit mijn slof.
✓ En hoe héérlijk ik het ook vind om lekker te ‘connecten’ (zoals dat tegenwoordig heet) met allemaal lieve mensen, soms heb ik het ook echt ontzettend hard nodig om mezelf even TOTAAL terug te trekken in mijn eigen bubbel. Als je me dus ff niet online ziet weet je bij deze hoe dat komt😉.
En dan nog even wat échte inside facts
(voor als je nu nog niet genoeg van me hebt 🤣):
Er zijn tijden geweest waar ik mijn verjaardag het liefst voorbij liet gaan, maar inmiddels is het altijd één groot feest! Één keer per jaar gun ik het mezelf om echt de prinses uit te hangen en wil ik gewoon lekker verwend worden met een ontbijt op bed, een fantastische taart en nóg betere cadeautjes. En ja, iedereen moet ook de hele dag voor me zingen, I LOVE IT! 😍
Ik heb een enorme hekel aan prik op mijn tong. Ook altijd al gehad. Behalve heel af en toe een keertje een ginger ale (die ik dan het liefste 3 uur laat staan, zodat de prik er wat van af gaat) zal je me dan ook nooit aan de frisdrank zien. Doe mij maar een kopje thee of een lekker groot glas water. Met een chocolaatje er bij, altijd goed 😉
Ik vind het heerlijk om gedichten te schrijven én om te zingen. Vroeger als kind was dit – samen met het bedenken van teksten op liedjes van K3 (haha!) – een van mijn grootste uitlaatkleppen. Een tijd lang ben ik er mee gestopt, omdat ik er ooit flink over ben uitgelachen, maar inmiddels heb ik ook deze kant helemaal omarmd. Dus sta er niet versteld van als je nog eens een rijmwoordje of wat zang van me in berichtjes, je post of je DM voorbij ziet komen!
Hoe lief ik vaak ook ben, ik heb ook zo mijn andere kanten. Al een tijd geleden leerde ik accepteren dat het helemaal oke is om een én én vrouw te zijn. Een vrouw die én heel zacht en lief kan zijn, én soms helemaal los kan gaan op muziek. Een vrouw die én houdt van rust en stilte, én soms de nodige uitdaging opzoekt en uit een vliegtuig springt. Een vrouw die én een aversie heeft tegen harddrugs, én zo heel af en toe paddestoelen (yes, the trippy kind) nuttigt, omdat ze zich daardoor nóg gelukkiger kan voelen. En het is allemaal oke. Het belangrijkste is gewoon lekker te doen waar je happy van wordt. Althans, in mijn ogen dan hè!
Nog steeds aan ’t lezen?
Lekker bezig! Maar ehh… mijn tekst is nu toch echt op😅.
Mocht je meer over mij willen weten? Of heb je nog een andere vraag?