Een uur of drie ’s middags. Samen met Menno deed ik de was. Ik voelde een brok in mijn keel. En de tranen stonden mijn ogen. “Schat, ik moet je wat vertellen. Laten we het er zo even over hebben.”
Met verschrikte ogen keek hij me aan en zei “laten we dat dan maar meteen doen”. Bijna niet uit mijn woorden komend vertelde ik hem dat ik geloofde dat ik wilde stoppen.
Ik wilde stoppen met mijn bedrijf. Stoppen met ondernemen. Want als het op deze manier verder moest… dan hoefde het van mij niet meer.
Al een tijd lang liep ik rond met een verdrietig gevoel. Een gevoel van onrust. Wanhoop. Machteloosheid. Frustratie. En toch… kon ik het niet plaatsen.
Hoeveel ik het ook probeerde, op zoek ging naar nieuwe tips, mezelf probeerde te “helen” of de zoveelste training ging volgen… het gevoel ging niet werken. En hoe groter het werd, des te harder ik mijn best ging doen. Tot ik er op een moment niet meer omheen kon.
Ik was meer gaan eten. Kwam aan. Was gefrustreerder thuis dan ik wilde. Schoot uit mijn sloof naar mijn kinderen. En reageerde bits op mijn vriend. En dat alles… omdat ik ongelukkig was in mijn bedrijf.
Ik had mijn bedrijf compleet ingericht volgens hoe ik dacht dat het moest. Zoals ik had geleerd dat het “hoorde”. Zonder écht stil te staan bij of dat wel was waar IK gelukkig van werd.
Uit man en macht probeerde ik het recht te trekken. Mezelf te vertellen dat ik me niet zo aan moest stellen. Dat het wel weer over zou gaan. Als ik gewoon maar even door zou zetten. Gewoon maar even door zou zetten. Ook al wist ik diep van binnen dat dit niet de oplossing zou zijn.
En toen, op die bewuste woensdagmiddag, kwam het hoge woord er uit. En besloot ik dat het tijd was om het over een compleet ander boeg te gaan gooien.
Want nee, ik wilde niet stoppen met ondernemen. Maar ik wilde wel stoppen met ondernemen op deze manier. Ik wilde stoppen met alle marketing. Met alle sales. En er gewoon helemaal mee kappen.
Ik besloot een break in te lassen. En mezelf te tijd te geven om stil te gaan staan. Stil te staan bij wie ik diep van binnen ben. Wat ik belangrijk vind. Waar ik voor sta. Wat mij écht gelukkig maakt. Om vervolgens vanuit daar mijn bedrijf compleet opnieuw vorm te geven.Vanuit mijn waarden. Vanuit alignment. Vanuit mijn human design. Of hoe je het ook maar wilt bekijken.
Ik koos voor een bedrijf wat volledig aansloot bij wie IK BEN. En een bedrijf wat mij ondersteunt, in plaats van dat ik het bedrijf ondersteun. En bovenal: een bedrijf waar ik stikgelukkig van wordt!
En elke dag ben ik nog altijd intens dankbaar dat ik juist hiermee anderen mag helpen om net als mij dit geluk te ervaren!
OUR BUSINESS IS TO BE HAPPY
– Dalai Lama –
Ok, let’s get real!
Want ja, zo’n verhaal is natuurlijk vét interessant om te lezen (ik kan het weten, het gaat tenslotte over mij 😜), maar in feite zegt het natuurlijk weinig over wie ik écht ben. Dus bij deze wat feitjes over mij op een rij, zodat je net ff íets meer een idee hebt over met wie je te maken hebt 😅.
Ready? Oke, komt ie:
✓ Ik ben opgegroeid in Brabant. Regelmatig hoor je me dan ook dingen zegen als ‘ons mam’, ‘ons pap’ of ‘kei goed’. Tja, je kunt ’t meisje wel uit Brabant halen, maar Brabant niet uit ’t meisje!
✓ Hoe liever ik je vind, hoe botter ik soms ben (en ja mam, dat heb ik van ons pap). Jarenlang heb ik ’t weten te verbloemen, maar ik ben van nature nogal recht voor zijn raap. En hoe meer ik me bij je op mijn gemak voel, des te eerlijker je mijn mening te horen krijgt! (Dus als je daar niet tegen kan, laat mij dan vooral NIET jouw coach zijn!)
✓ Achter alle (overigens totaal niet) picture perfect plaatjes ben ook ik gewoon maar een mens🙈.Want ja, ook ik ga regelmatig op mijn bek, ben met momenten flink onzeker, doe dingen die totaal onhandig zijn en schiet met enige regelmaat uit mijn slof.
✓ En hoe héérlijk ik het ook vind om lekker te ‘connecten’ (zoals dat tegenwoordig heet) met fenomenale vrouwen, soms heb ik het ook echt retehard nodig om mezelf even TOTAAL terug te trekken in mijn eigen bubbel. Als je me dus ff niet online ziet weet je bij deze hoe dat komt😉.
En dan nog even wat échte inside facts
(voor als je nu nog niet genoeg van me hebt 🤣):
Er zijn tijden geweest waar ik mijn verjaardag het liefst voorbij liet gaan, maar inmiddels is het altijd één groot feest! Één keer per jaar gun ik het mezelf om echt de prinses uit te hangen en wil ik gewoon lekker verwend worden met een ontbijt op bed, een fantastische taart en nóg betere cadeautjes. En ja, iedereen moet ook de hele dag voor me zingen, I LOVE IT! 😍
Ik heb soms (flinke) moodswings. Het ene moment zie je mij super happy en bubbly en het andere moment wil ik mezelf het liefst even terugtrekken en mezelf de hele middag onderdompelen in bad of lopen over de hei. Ze zeggen dat dit past bij mijn Human Design, maar ik zeg dat het gewoon is wie ik ben ;). En ja, da’s dus compleet normaal. En ja, ook daarmee kun je succesvol worden, haha! Juist als je je bedrijf zo inricht dat het aansluit bij ook dit soort “trekjes” kan het je stikgelukkig maken 😀
Ik heb een schijthekel aan prik op mijn tong. Ook altijd al gehad. Behalve een bacotje (twee keer per jaar of zo, vaker niet want ik drink ook amper alcohol) zal je me dan ook nooit aan de frisdrank zien. Doe mij maar een kopje thee of een lekker groot glas water. Met een chocolaatje er bij, altijd goed 😉
Ik vind het heerlijk om gedichten te schrijven. Vroeger als kind was dit – samen met het bedenken van teksten op liedjes van K3 (haha!) – een van mijn grootste uitlaatkleppen. Een tijd lang ben ik er mee gestopt, omdat ik er ooit flink over ben uitgelachen, maar inmiddels heb ik ook deze kant helemaal omarmd. Dus sta er niet versteld van als je nog eens een rijmwoordje van me in berichtjes, je post of je DM voorbij ziet komen!
En ehh… ik houd er van om de grenzen op te zoeken! Lang, lang, lang geleden (of eigenlijk nog helemaal niet zo) was ik zo ongeveer de grootste controlfreak die er maar bestond en was zekerheid een van mijn belangrijkste waarden. Tegenwoordig sta ik bij sommige mensen ook wel bekend als Lefwijf en heb ik dan ook al de nodige dingen buiten mijn comfortzone gedaan. Zo liep ik vol trots over vuur (ja letterlijk een kuub hout die was opgestookt tot gloeiend hete kolen), sprong ik met 180 km/uur uit het vliegtuig, experimenteer ik zo nu en dan met paddo’s of aanverwante middelen en deed ik een fotoshoot in een stripclub ook al was ik er verder nog nooit geweest. Weet je meteen een beetje wat je allemaal van me kunt verwachten!
Nog steeds aan ’t lezen?
Lekker bezig! Maar ehh… mijn tekst is nu toch echt op😅.
Dus, wat zeg je er van, zullen we gewoon ff live online verder kletsen?